That's what you missed on... GLEE

Kiara lachte. "Ja, dat weet ik eigenlijk ook niet."

Kurt zuchtte. "Dan ga je het hier nog wel lastig krijgen.."

Santana glimlachte. "Leuk! Deal!"

TIMESKIPPIEDESKIP
Al mijn personages komen aan bij Sam’s huis.

Sam opende grijnzend zijn voordeur en liet iedereen binnen, hij wees iedereen de tafel met drank en snacks aan en liep toen naar de stereo om de muziek te regelen.

Mijn andere personages waren al binnen of kwamen ook net aanlopen.

Brittany pakte een drankje en sprong op een tafel om erop te dansen.

Santana sprong naast Brittany op de tafel en danste met haar mee.

Sebastian liep op Blaine af. “Nee maar, de enige echte Blaine Anderson,” zei hij met een grijns. Ze kenden elkaar een beetje, Sebastian was net bij de warblers gekomen toen Blaine enkele dagen later wegging.

Morgan keek lachend naar Santana en Brittany. “Can I join you?”

Blaine glimlachte de jongen toe. “Hey Sebastian. Hoe ken jij Sam?”

Santana stak haar hand naar het meisje uit. “Hoe meer zielen hoe meer vreugd.”

Sebastian glimlachte. “Geloof het of niet, ik woon hiernaast.” Het was absoluut geen rijke buurt, terwijl men voor Dalton vaak een vermogen moest betalen. “Ik heb een beurs voor Dalton,” legde hij uit.

Morgan pakte haar hand vast en klom ook op tafel om te dansen.

Brittany keek het paarsharige meisje vragend aan. “Heeft er een eenhoorn op je hoofd gepoept? Het is een beetje paars.”

Blaine knikte. “Dus helemaal geen rijke jongen? Teleurstellend,” grapte hij.

Santana barste in lachen uit om Brittany’s opmerking en sloeg een arm om Britts schouders heen. Misschien had ze toch al iets teveel gedronken.

Sebastian haalde lachend zijn schouders op. “Niet bepaald nee,” antwoordde hij. “Waarom zit je niet meer op Dalton?” Hij had wel wat geruchten gehoord.

Brittany haalde haar schouders op en danste verder.

Morgan grinnikte. “Ik zou willen dat er een eenhoorn op m’n hoofd poepte.”

Blaine zuchtte. “M’n ouders konden het niet meer betalen, dus ik ben ook verre van rijk.”

Santana lachte en danste ook weer verder, ze nam nog een flinke slok van haar drankje.

Sebastian keek hem meelevend aan. “Hoe bevalt met op McKinley?”

Blaine haalde zijn schouders op. “Wel leuker dan ik had verwacht eigenlijk.”

Sebastian grijnsde. “Ik hoor dat er veel knappe jongens zijn?”

Blaine grinnikte. “Tot nu toe niks te klagen.”

Sebastian grinnikte. “Al iemand op het oog?” Hij hoopte stiekem van niet.

Blaine dacht even aan Kurt. “Misschien een beetje.”

Sebastian onderdrukte een kleine teleurstelling. “Wil je dansen?” vroeg hij, om het onderwerp te veranderen.

Blaine knikte. “Sure.” Hij mengde zich tussen de dansende mensen.

Sebastian volgde hem de dansvloer op.

Kurt kwam samen met Finn binnenlopen. Zijn ogen zochten naar Blaine. Hij voelde even wat teleurstelling toen hij de jongen met iemand anders zag dansen.

Satin had al iets te veel gedronken en liep op Kurt af. “HEEEEY KURTIE BOY. WIL JE DANSEN?”

Rachel stond al te dansen.

Finn keek even met opgetrokken wenkbrauwen naar Satin en wilde hem al tegenhouden - als de overbezorgde stiefbroer die hij was - maar liep toch door toen Kurt hem een knikje gaf. Hij liep naar de drankjes.

Kurt haalde zijn schouders op, hij kende Satin niet echt, maar hij was nooit gemeen tegen hem geweest. “Sure.”

Satin sprong vrolijk in het rond.

Kurt aarzelde even, maar begon toen ook te dansen. Hij ging nooit naar feestjes, maar zo vond hij het best leuk. Hij kreeg de smaak te pakken en begon iets meer met zijn heupen te zwaaien.

Satin deed een handstand maar viel meteen om. “Oeps ik moet geen cheerio worden.”

Kurt barste in lachen uit en stak zijn hand naar hem uit, om hem overeind te helpen.

Sebastian had ondertussen wat meer gedronken en danste - wellichts iets te - dicht tegen Blaine aan.