That's what you missed on... GLEE

Lisanne
Blaine
Brittany
Quinn
Rachel
Jesse
Morgan
Satin

Sacha
Kurt
Santana
Puck
Finn
Sebastian
Sam
Kiara

Kiara loopt 's ochtends vroeg gapend door de gangen van de school. Waarom is er ooit besloten dat school om half 9 al moest beginnen? Ze opent haar kluisje en gooit haar overbodige boeken erin, om het kluisje vervolgens iets te hard dicht te gooien.

Kurt stond bij zijn kluisje en fixte zijn haar in de spiegel die hij hierin had opgehangen. Hij voelde een plotselinge duw tegen zijn schouder, waardoor hij tegen de deur van zijn kluisje aan klapte. Twee jongens liepen lachend door, terwijl ze hem "uitscholden" voor homo.

Satin liep de school binnen en zag Kiara. Ergens voelde hij zich ontzettend schuldig, omdat hij haar gevoelens nooit volledig zou kunnen beantwoorden. Hij sloop op haar af. “Boe.”

Blaine liep verward zijn nieuwe school in kijkend naar zijn rooster, waarna hij verbaasd opkeek toen iemand voor homo werd uitgemaakt. Het was zijn eerste dag, dus wilde zich niet meteen aan geweld blootstellen op zijn eerste dag. Toch besloot hij op de jongen af te lopen en legde zijn hand op zijn schouder. “Ben je oké?”

Kiara schrok zich helemaal te pletter. "Godsamme Satin," lachte ze, terwijl ze de jongen in zijn buik porde. "Geef me lekker een hartaanval op de vroege ochtend."

Kurt schrok toen hij ineens een hand op zijn schouder voelde. "Oh eh.. ja.. ja, ik euh ik ben oké!" zei hij snel. Waarna hij de jongen aankeek en tot de conclusie kwam dat deze wel heel erg knap was. "D..dank je.." stamelde hij.

Satin grinnikte. “Slecht geweten?” Hij pakte haar hand vast. “Kom we gaan koffie halen, dan word je misschien wakker.”

Blaine glimlachte hem toe om hem gerust te stellen. “Het went nooit he?”

Kiara kneep zacht in zijn hand. "Wat ken je me toch goed!" Ze drukte zacht een kus op zijn lippen.

Kurt keek hem met grote ogen aan. "Ben jij ook...?"

Satin glimlachte haar toe en begon te lopen. “Zou ook wel slecht zijn als ik niet op de hoogte zou zijn van je zware behoefte aan cafeïne.”

Blaine knikte. “Ja ik ben al drie jaar uit de kast, ook al heb ik nooit het gevoel gehad dat ik überhaupt in een kast heb gezeten.”

Kiara liep achter hem aan. "Dat zou inderdaad wel heel slecht zijn!" zei ze met een knipoog. "Hoe gaat het verder met je vandaag?" ze glimlachte hem toe.

Kurt keek hem bewonderend aan. "Dus dit went echt nooit?" Hij zuchtte. "Ik ben pas een paar maanden uit de kast, maar.. ik had toch gehoopt dat het minder zou worden."

Satin haalde zijn schouders op. “Ik heb zometeen een wiskundeproefwerk en elke keer zweven de cijfers over m’n papier dus dat belooft niet veel goeds.”

Blaine zuchtte. “Je leert ermee leven, maar het blijft pijnlijk.”

Kiara keek hem aan. "Ik zou je met liefde willen helpen, maar ik vrees dat ik er nog slechter in ben dan jij."

Kurt zuchtte. Hij stak zijn hand naar de jongen uit. "Ik ben Kurt trouwens!"

Satin glimlachte haar toe. “Nou dat wordt dan een 1.” Ze waren inmiddels aangekomen bij de kantine. Hij bestelde twee koffie en rekende af.

Blaine schudde Kurt de hand. “Ik ben Blaine. Dit is m’n eerste dag.”

Kiara pakte een van de koffiebekers aan en sloeg haar arm om Satin's middel. "Ah joh, het wordt heus geen 1!"

Kurt glimlachte. "Ik dacht al, het kan niet zo zijn dat er hier nog iemand gay is en dat ik diegene niet ken. Welke les heb je zo?"

Satin pakte ook zijn koffie. “Met mijn brein wel.”

Blaine keek op zijn rooster. “Ehm Spaans.”

Kiara schudde lachend haar hoofd. "Stel je niet zo aan gek, komt echt wel goed."

Kurt glimlachte. "Ik ook! Zal ik met je meelopen?"

Satin grinnikte. “Nou gelukkig heb jij er wel vertrouwen in.”

Blaine glimlachte. “Ja graag. Het is gezellig en dan verdwaal ik niet.”

Brittany huppelde de school in.

Kiara keek hem glimlachend aan. "Ik heb altijd vertrouwen in je, dat weet je toch?" Ze keek hem speels aan. "Wil je na school langskomen? M'n moeder is niet thuis.."*

Kurt glimlachte en deed zijn kluisje dicht. "Laten we maar gaan dan!"

Santana zag Brittany in de verte huppelen. "Hey Britt! Wacht op mij!" riep ze.

* Kiara's vader zit in de gevangenis! (a la Sirius!)

Satin zuchtte. “Sorry kan niet. Ik help m’n opa en oma met verhuizen.”

Blaine knikte en begon te lopen.

Brittany stond stil en keek om en glimlachte. “Kom dan snel.”

Kiara keek hem met een pruillip aan. "De hele avond?" Ze had al opgemerkt dat hij de laatste tijd wat afstandelijker deed, ze was bang dat het misschien kwam door haar vader.

Kurt liep het Spaans lokaal in.

Santana rende op haar af en sloeg een arm om haar schouders heen. "Hoe gaat het met jou?"

Satin haalde zijn schouders op. “Oude mensen hebben veel spullen. Maar bekijk het positief. Van het geld dat ze me ervoor geven, kunnen wij weer op date.”

Blaine ging ook naar binnen en ging zitten.

Brittany sloeg een arm om haar middel. “Ik heb gedroomd over eenhoorns en nu ben jij er, dus kan niet beter. En met jou?”

Kiara zuchtte. "Weet ik, maar toch.. We zien elkaar zo weinig de laatste tijd, in ieder geval 1 op 1.."

Kurt keek hem aan. "Waar heb je eigenlijk hiervoor op school gezeten?"

Santana glimlachte. "Mijn dromen zijn niet zo speciaal als die van jou, maar verder gaat het met mij ook goed."

Satin glimlachte haar toe. “Dan trakteer ik je morgen op een etentje bij Breadsticks goed?”

Blaine glimlachte. “Dalton, maar m’n ouders kunnen het niet meer betalen.”

Brittany glimlachte. “Misschien kun je een keer langskomen in mijn droom.”

Kiara keek haar met een glimlach aan. "Deal! Ga je daarna eindelijk met me mee naar huis? Of ben je bang voor me geworden?" zei ze met een knipoog.

Kurt knikte. "Dalton is ook wel behoorlijk duur, maar het lijkt me echt waanzinnig om daar naar school te kunnen!"

Santana glimlachte. "Ik zal het proberen!"

Satin grinnikte. “Misschien wel. Ik houd je in spanning.”

Blaine zuchtte. “Ja ik heb er echt een geweldige tijd gehad.”

Brittany liet Santana even los zodat ze enthousiast in haar handen kon klappen. “Wat doe je vandaag na school?”

Kiara porde hem zacht in zijn zij. "Jeetje, gemeen!"

Kurt glimlachte. "Dat snap ik wel ja, je mist het zeker wel?"

Santana glimlachte. "Niet zoveel, jij?"

Satin glimlachte haar toe. “Wat had je dan van me verwacht?”

Blaine knikte. “Ja vooral de sfeer. Iedereen is zo aardig tegen elkaar.”

Brittany glimlachte haar toe. “Ik hoop met jou afspreken?”